Hoe laat je los zodat je kunt vergeven?
Zonder loslating geen vergeving. Wat moet je dan loslaten? Is er wel eens iemand die tegen jou heeft gezegd dat je “het” los moet laten? En dat je die woorden hoort, en vind dat het ook wel zo is, maar dat je geen idee hebt hoe je dat moet doen? Want wat is dat en hoe doe je dat? Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hoe laat je het dan los? Het is niet iets wat je even doet door een touwtje door te knippen of iets wat je uit je handen kunt laten vallen. Het heeft veelal te maken met een onrecht wat jou is aangedaan, of iets wat iemand tegen jou heeft gezegd. Je bent gekwetst of een situatie is niet zoals jij hem zou willen hebben.
Als je echt wilt vergeven moet je kunnen loslaten
Loslaten en vergeving zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je kunt wel zeggen dat je iemand vergeeft maar als je het niet bewust loslaat dan blijft het nog in je achterhoofd zitten en heb je niet echt vergeven. En zoals ik in eerdere blogs heb geschreven is vergeven ook het krijgen van andere gevoelens en gedachten dan voordat je vergaf. Je gaat van boosheid naar berusting of je gaat van verdriet naar acceptatie van jezelf en/of de ander.
De eerste stap in loslaten.
De eerste stap die je hebt te zetten in losmaken en vergeven is bewust een keuze maken dat je wilt vergeven en loslaten. Bij vergeven en loslaten zijn allerlei gevoelens betrokken. Het kan boosheid zijn over wat je is overkomen, maar ook schuld, schaamte en verdriet horen er bij.
Veel mensen houden vast aan hun wrok omdat ze niet weten wie ze zijn en wat er gebeurt als ze deze gevoelens los laten, want dat is uiteindelijk wat het los laten is.
Maak een bewuste keus dat je los gaat laten zodat je kunt vergeven.
Dus een eerste stap is je bewust worden van al je gevoelens die bij deze situatie horen. Je mag ze alsnog voelen, voor jezelf uiten, op papier zetten, ze tekenen, alles wat nodig is om je bewust te worden van jou emoties.
Bedenkt dat je het kunt zien als een boot die je losmaakt, die losgelaten is op het meer en die ervoor kiest om ergens anders weer aan te meren en daar de boot weer vast te maken.
Loslaten zodat je kunt vergeven levert onzekerheid op.
Op een gegeven moment heb je een besluit te nemen dat je de boot ook echt gaat losmaken. Doe dit ook bewust. Weet dat dit onzekerheid gaat opleveren. Je weet namelijk niet wat de weersomstandigheden op het meer zullen zijn, en kun je de overkant al zien, weet je waar je heen wilt, en hoever dat is?
De weersomstandigheden heb je niet in de hand, de stroming kan sterker zijn dan je had verwacht, de wind kan gaan liggen, opsteken of juist draaien en misschien zijn er ook andere boten op het meer die je , of het uitzicht belemmeren van je bestemming, of je belemmeren om er rechtstreeks naar toe te varen.
Door het loslaten kom je misschien dingen tegen die je niet had verwacht.
Maar weet dat je boot solide is, dat die de weersomstandigheden wel aan kan. Zoals boven geschetst heb je geen invloed op de weersomstandigheden, maar hoe je daar op reageert daar heb je wel invloed op. Je kunt bijvoorbeeld later op weg gaan, als het rustiger is op het meer. Je kunt een zeilboot nemen en gaan laveren (een zeilboot kan niet tegen de wind in varen, maar kan wel bijna tegen de wind in varen, dit betekend dat je met een omweg bij je bestemming aan komt), Je kunt ook een motorboot nemen maar als de golven hoog zijn moet hij ook tegen de wind in varen en ook met een omweg bij zijn bestemming komen of eerst een tussen haven aan doen.
Dit betekend dat je dus van alles tegen kunt komen als je vergeeft, loslaat en los maakt. Het zijn onzekere tijden, je weet niet hoe en wie en wat je nieuwe gedrag zal zijn als je hebt vergeven, losgelaten en losgemaakt.
Het is een proces, het neemt tijd maar weet dat je uiteindelijk komt waar je wilt zijn, dat je los kunt laten en daardoor vergeven.
Weet dat je altijd weer een oever tegen komt. En als dat nog niet de oever is die je wilt, dan rust je daar uit, verblijft er de nacht en de volgende ochtend kun je besluiten om weer op weg te gaan naar de bestemming die uiteindelijk steeds dichterbij komt. En daar aangekomen zijn de mensen die bij je horen, de omgeving die je wilt, en de gevoelens die je gelukkig maken.
