Enthousiast, sociaal, creatief, ontdekker

Bijna mijn hele werkende leven heb ik als verpleegkundige binnen GGZ Friesland gewerkt. Het was een hele leuke tijd met ontzettend leuke collega’s. Op verschillende locaties heb ik ruime ervaring opgedaan hoe het is om te werken met mensen die door hun ziekte het lastig vinden om in hun kracht te komen staan.

Niet alleen cliënten willen weer in hun kracht staan, maar ik wilde dat op een gegeven moment ook versterken. In 2011 besloot ik daarom om mijn superleuke baan en fijne collega’s te verlaten om zelf mijn vleugels uit te slaan en om zelf in mijn eigen kracht te gaan staan door mijn talenten, initiatieven en nieuwe ideeën alle ruimte te geven om zich te ontplooien.

Nog steeds ben ik bezig met deze ontplooiing. Het stopt nooit. Er wordt steeds weer een nieuwe weg ontdekt die kan worden bewandeld. Ik geniet hier enorm van en krijg hier veel energie van.

Naast het zelfstandig werken zoek ik altijd de verbinding met andere zorgaanbieders. Als team van hulpverleners zijn we sterker dan de afzonderlijke delen. Als gevolg hiervan heb ik nu weer contact met superfijne mensen waarmee ik regelmatig samen werk, ontdek en versterk.

Ik ben in Friesland geboren en getogen en spreek goed fries. Ik woon op een boerderij, ben al heeeel lang getrouwd met Jon en heb drie kinderen, die allemaal niet meer thuis wonen. Watersport is een grote hobby van mij en je ziet mij als bemanningslid van een skûtsje dan ook vaak op het water varen.

Skûtsjesilen is mijn grote hobby. Het samen een klus klaren (winnen natuurlijk!) maakt me enthousiast. Naast het skûtsjesilen ben ik graag creatief bezig. Ook daarin zoek ik steeds weer naar nieuwe manieren om iets te doen en te kijken wat voor verrassende gevolgen dit heeft.

Kortom: het samenwerken en (zelf)ontwikkeling staan centraal in mijn (werkende) leven.

Ben je benieuwd naar mij geworden en wil je in een persoonlijk gesprek kennismaken? Dat kan natuurlijk altijd.

Eva Schriemer Borderz

Mijn verhaal

Als ik terug kijk ben ik onzeker geworden tijdens het voortgezet onderwijs. Ik voelde me dom, ik had van de meester gehoord dat ik dit niveau waarschijnlijk niet aan kon. Maar toch wist ik dat ik het wel wilde proberen. Helaas ging de selfulfilling prophecy in werking, en vielen de cijfers tegen. Ik vond de aansluiting tussen de basisschool en het voortgezet onderwijs lastig. Ik had nooit geleerd hoe ik moest leren wat resulteerde in tegenvallende cijfers.

Om mijn ‘domheid’ te maskeren ging ik stoer doen en ging ik over de grenzen van veel leraren heen. Ik had geen respect, ging spijbelen en werd vaak de klas uit gestuurd.

Tot ik op een opleiding kwam wat ver onder mijn niveau lag. Het werk leek me leuk, en ik dacht dat ik deze opleiding toch moest kunnen doen. Mijn onzekerheid werd langzaam weer wat opgekrikt toen mijn cijfers goed waren en ik raakte er langzaam weer van overtuigd dat ik toch niet zo dom was.

Wat echter niet lukte waren de mondelinge examens. Daar kreeg je een casus en moest ik vertellen hoe ik het ging aanpakken. Maar door mijn onzekerheid was ik heel goed geworden in mijn mening aanpassen aan anderen, en hier moest ik mijn eigen mening hebben. Dat was lastig. Ik was dat helemaal niet gewend en had dat helemaal afgeleerd. Ik ging stamelen, kreeg een rood hoofd en voelde het zweet stromen. De examencommissie zal best medelijden met me gehad hebben, maar konden me natuurlijk niet laten slagen.

Daar ging mijn zelfverzekerdheid weer. Ik was er weer van overtuigd dat ik geen mening had, als ik die al had dat die niet goed was en dat ik hem beter altijd voor me kon houden. Ik werd nog beter in het lezen van andermans mening en wat ze wilden horen. Ik waaide met alle winden mee en voelde me regelmatig tussen twee vuren in staan. Ik wilde de ene partij gelijk geven en met hun mee praten maar dat wilde ik bij de andere partij ook. Mijn mening had ik niet onderbouwd omdat het niet mijn eigen mening was, maar die van een ander. Ik liet mezelf dus snel ompraten. En ik wilde zo graag dat ze me zagen als een sterk iemand, iemand die standvastig is, die blijft staan als er veel tegenstand is.

Na tientallen jaren hiermee geworsteld te hebben weet ik nu dat ik er toe doe. Niet voor iedereen, maar wel voor de mensen die mij dierbaar zijn. Ik voel me niet meer onzeker en heb een eigen mening die ik op een constructieve manier kan onderbouwen.

Wat ik leerde was dat ik voor mezelf grenzen mag stellen, ik heb geleerd wat mijn kernwaarden zijn en dat ik vriendjes ben geworden met mijn interne criticus. Ik ben helder in mijn hoofd en mijn communicatie, voel meer vrijheid dan ooit en durf en wil aangeven wat ik wel wil, waar ik naar toe wil en hoe ik dat ga doen.

Hoe begeleid ik mensen?

  • Ik luister naar je
  • Ik zie en hoor je
  • We maken samen een actieplan met kleine stappen die je langzaam vooruit helpen
  • Ik laat Iedereen in hun waarde
  • Humor!
  • En ik, als begeleider, wil veel blijven leren

Als ik je help, dan ga je leren. Leren hoe je zelf nog vaker en beter aan je roer kunt staan om de koers te bepalen voor jouw leven. Het is geweldig als je dit samen met mij wilt doen.

Niemand is perfect dus ik ook niet. We hebben allemaal onze onhebbelijkheden, maar we hebben ook allemaal onze talenten. Dus jij ook. Samen gaan we ze ontdekken en een manier zoeken om die meer tot ontplooiing te laten komen.

Ik ondersteun jou om genoeg moed te hebben om de kleine stapjes te zetten die nodig zijn om uiteindelijk jouw doel te bereiken. Door onze gesprekken krijg je kennis om te kunnen bepalen wat je wel wilt, waar je heen wilt en hoe je daar wilt komen. Ik begeleid jou in de acties die nodig zijn om daar te komen waar je wilt zijn. Met mijn steun gaat het lukken. We gaan kleine stapjes zetten, waarvan we zeker weten dat ze gaan lukken.

Benieuwd wat ik voor jou kan betekenen?

Vraag vrijblijvend een gratis kennismakingsgesprek met mij aan. Het kennismakingsgesprek mag via de telefoon, via internet, of live.