Anna had veel op haar bord gekregen de laatste jaren. Ze voelde ontzettend veel woede want ze had de laatste tijd te maken gehad met justitie, met therapeuten die zich niet aan afspraken hielden en een dochter die borstkanker had. Ze kon niet meer werken, wilde niet naar buiten en was ontzettend fel naar familie, buren en vrienden die het allemaal goed met haar bedoelden.
Ze kwam bij mij met de woorden dat ze niet wilde tekenen of zo want daar geloofde ze niet in. Ze wilde ook geen toneelstukje opvoeren want dat zag ze niet zitten. Dit alles vertelde ze me tijdens een kennismakingsgesprek voordat ik ook maar iets had verteld over mijn werkwijze. Ik vroeg om een open houding en daar ging ze mee akkoord.
Tijdens onze eerste afspraak zag ze me aankomen met tekenpapier en potloden. ‘Oh’, dacht ze, ‘hier gaan we dan’. Mijn 1e opdracht was kennismaken met het materiaal. Maar ze maakte direct twee tekeningen waarin gelijk heel helder het probleem naar voren kwam. Ze was verbaasd over wat ze had getekend en ze kon gelijk de lijntjes leggen met haar leven.
‘Ik heb een supergoede ervaring met Eva. Ze heeft me ontzettend goed geholpen met mijn stress en met mijn grenzen. Ik voel me nu dankzij haar een stuk beter!’
Anna
Door elke keer een opdracht te doen, die bestond uit schrijven, tekenen of een lichaamsgerichte oefening, veranderde ze tenslotte in een milde vrouw die op een hele rustige manier kon zeggen wat ze wilde. Ze wilde en kon weer aan het werk, had weer sociale contacten en kon de problemen van de ander naast zich neer leggen zonder daar zich schuldig over te voelen. De wrok en woede was weg ze kon haar grenzen stellen , ze wist wat belangrijk voor haar was en ze kon accepteren dat de ander ook hun eigen verhaal, hun eigen grenzen en waarden en normen hadden.
Ze was ontzettend blij met mijn begeleiding, met haar voortgang, en wilde tegen iedereen zeggen dat dat tekenen nog niet zo erg was, dat ze nu geloofde dat het ervaren meer verandering teweeg brengt dat het erover hebben. Dat lucht wel even op, maar verandert niks. Ze had de moed gevonden om de uitdaging aan te gaan en ze was superblij dat het goed had uitgepakt. Ze kon eindelijk doen wat ze wilde en hoe ze het wilde, en wat was een verademing voor haar.
