Vergeven doe je voor jezelf.
Vergeven doe je voor jezelf, niet voor de ander. Veel mensen denken dat ze niet kunnen en willen vergeven omdat de ander dan vrij uit gaat en zijn straf niet zal krijgen. Dit zijn twee zaken die naast elkaar staan. Het is mooi als iemand zijn excuses uit over wat hij je heeft aangedaan. Maar het kan ook zijn dat de ander helemaal niet in de gaten heeft dat hij jou heeft gekwetst, of misschien is de dader niet meer in beeld, hij is dood of woont ergens anders en je weet niet waar.
Je doet het niet voor de ander
Het ligt niet aan de dader of je wel of niet kunt vergeven. Het is een bewuste keus of je wel of niet wilt vergeven. Vergeven heeft namelijk niks met de ander te maken, maar alles met jezelf. Vergeven doe je voor jezelf. En dan maakt het niks uit of de dader een straf krijgt of zijn excuses heeft gemaakt.
Waarom is het belangrijk dat je gaat vergeven voor jezelf?
Het is belangrijk dat je gaat vergeven en wel omdat haat en wrok (en negatieve gevoelens in het algemeen) slecht zijn voor je gezondheid. Wil je weten waarom dat zo is?
Er is onderzoek gedaan naar cellen met DNA. In al je cellen zit DNA. Deze zorgen voor het maken van eiwitten die zorgen voor het functioneren van ons lichaam. Het DNA bestaat uit genen. Deze genen staan aan of uit. Als je rood haar hebt staan er andere genen aan dan als je donker haar zou hebben.
Wat zegt het onderzoek hierover?
Er werd eerst altijd vanuit gegaan dat het DNA zorgde voor ziekte of gezondheid. Dat het bepaalde genen aanzette die ziekmakend zijn of genen aanzette die gezond voor je zijn. Maar recentelijk is er onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat dat niet zo is. Het onderzoek wilde ontdekken of het DNA zorgde voor het aan of uit staan van bepaalde genen of dat de omgeving dat zou doen.
Het experiment
Ze bedachten daarom een experiment. Ze namen 1 stamcel en zorgden ervoor dat deze zich kon delen. Een stamcel is een cel die zich nog niet heeft gedifferentieerd. Het is nog niet een huidcel, of een spiercel. Het kan nog van alles worden. De stamcel deelde zich in twee identieke cellen met exact hetzelfde DNA. De cellen werden gedeeld tot er 30.000 cellen waren, die allemaal identiek waren.
De cellen werden verdeeld in drie verschillende petri schaaltjes. Daarna werden er verschillende stoffen bij gedaan in elk petri schaaltje met dezelfde cellen met hetzelfde DNA. In het ene schaaltje kwam stof X, het andere stof Y en het andere stof Z.
En wat was het resultaat?
En tot hun verbazing veranderde het ene schaaltje met stamcellen in spiercellen, het andere in zenuwcellen en weer het andere in huidcellen. De conclusie is dus dat niet het DNA zorgt voor de ontwikkelingen van eiwitten maar de stof die eromheen zwemt.
En wat heb jij daar mee te maken?
Nu maak jij ook stofjes die om en in de cellen komen en die dus invloed hebben of een bepaald gen aan of uit gaat staan. Als je je als slachtoffer blijft zien en voelen, als je boosheid, wrok of verdriet voelt over wat je is overkomen, komen er allerlei stofjes vrij in je hersenen die om en in je cellen komen en een negatieve werking op je DNA hebben. Het zet andere gedeelten aan als het in aanraking komt met goede stofjes en weer andere gedeeltes aan als het slechte stofjes zijn. Het DNA maakt een gezond eiwit als het gezonde stoffen in de cel heeft en het maakt ziekmakende eiwitten als het negatieve stoffen in zijn cellen heeft.
We kunnen daarom zeggen dat als jij negatieve gedachten hebt je jezelf ziek maakt. En haat is de sterkste emotie, die de giftigste stof vrij maakt, die het DNA het ziekmakendste eiwit laat maken van alle emoties. Als jij dus blijft haten straf jij jezelf door schadelijke stoffen naar de cellen en het DNA te sturen.
En waarom dus jezelf vergeven superbelangrijk is.
Als jij dus niet gaat vergeven en jezelf als slachtoffer blijft zien met alle negatieve gedachten die daar bij horen, blijf jij jezelf straffen door ziekmakende omstandigheden te creëren en dat gun jij je dader toch niet?
Vergeven is daarom van levensbelang.
