Kun je een hele zak chips leeg eten zonder schaamte en zonder schuldgevoel?
Ik heb gisteren een hele zak chips leeg gegeten. Helemaal leeg. En ik heb er van genoten. Geen schuldgevoel, geen schaamte, gewoon niks, nada. Het was minimaal een half jaar geleden dat ik een zak chips in huis had gehaald en die schaamteloos had leeg gegeten. Als ik toen een zak chips leeg at, dan schaamde ik me nog niet. Maar dat duurde niet lang nadat de lege zak naast de bank op de vloer lag.
Wat zegt je interne criticus?
Het bekende stemmetje kwam dan weer tevoorschijn. Die fluisterde me in wat een stommeling ik was. Zo zou ik nooit mooi, gezond, slank en mijn cellulitis kwijt raken. Wat was ik een slappeling. Schaamte en schuld doemden weer over me heen waardoor ik me klein voelde. Ik zou plechtig beloven, met het schaamrood op de kaken, dat ik het nooit weer zou doen. Ik zou me nederig voelen en de hele avond en vroege nacht last van mijn maag hebben.
Of ben je al vriendjes geworden met je interne criticus?
Zo niet gisteravond. Ik zag de zak chips in de winkel en wist dat ik hem mee moest nemen. En als er eenmaal een zak chips op het aanrecht ligt, kan die er niet blijven liggen. Dus al snel zat ik met mijn handen in de zak en kon er niet genoeg van krijgen. Ik schrokte alles naar binnen en binnen de kortste keer was de bodem van de zak in zicht. Nog even over de kop houden zodat ik alle kruimels ook naar binnen kon werken en de zak was leeg. Heerlijk. Ik voelde geen schuld en voelde geen schaamte en ik heb niemand horen zeggen wat een slappeling ik was.
Door je je bewust te zijn van je interne criticus neemt hij af in macht en kun je besluiten om niet te luisteren naar al zijn kritiek.
Door mijn interne criticus de vrije ruimte te geven in eerdere situaties en vergevingswerk over het verleden te doen, lukt het me om “zonden” van mijzelf los te laten. Ik kan mezelf gelijk vergeven voor mijn fout.
En door mijzelf te vergeven ben ik milder geworden en hoef ik niet altijd zo streng tegen mezelf te zijn.
Dit betekent niet dat ik nu maar alle fouten kan maken die ik wil omdat ik mezelf toch gelijk kan vergeven. Het betekent nog steeds dat ik liever geen fouten maken waar ik anderen mee benadeel. En ik weet dat chips niet goed voor me is en dat ik nog steeds liever slank, mooi, gezond en mijn cellulitis kwijt ben. Maar zo nu en dan….?
